رحمان شمامی، نویسنده کتاب سردشت در گذرگاه انقلاب، در بیست و دوم آبان ۱۳۱۰ خورشیدی در شهر سردشت دیده به جهان گشود. دوران کودکی و نوجوانی خود را در این شهر گذراند و در جوانی به کسب‌وکار و کشاورزی مشغول شد. وی تحصیلات رسمی را تا مقطع ششم ابتدایی ادامه داد، اما به سبب هوش و تلاش فردی در میان همشهریان به «میرزا رحمان شمامی» شهرت یافت و به‌عنوان تاجری خوش‌نام در استان شناخته می‌شد. او هم‌زمان با فعالیت‌های تجاری، در عرصه‌های اجتماعی و مدنی شهر نیز مشارکت داشت؛ از جمله در انجمن شهر و شهرستان، بهداری و شورای عالی آموزش و پرورش. با پیروزی انقلاب اسلامی، پیش از آن‌که دولت مرکزی بر منطقه تسلط یابد، به مدت دو سال عضو شورای انقلاب شهر سردشت بود و نقشی فعال در تصمیم‌گیری‌های محلی ایفا کرد. پس از استقرار دولت مرکزی در منطقه، برای توسعه فعالیت‌های تجاری به تهران مهاجرت کرد و تا پایان عمر در آنجا زندگی کرد. سرانجام در نوزدهم تیرماه ۱۴۰۱ در تهران درگذشت و پیکر او در آرامستان گرده‌سور سردشت، یکی از قدیمی‌ترین گورستان‌های این شهر، به خاک سپرده شد. بزرگ‌ترین یادگار فرهنگی او، کتاب سردشت در گذرگاه انقلاب است که در سال ۱۳۸۶ به کوشش شخصی نویسنده در تهران منتشر شد. این کتاب با موضوع خاطرات و تاریخ شفاهی، مجموعه‌ای از حوادث سال‌های قبل و بعد از انقلاب اسلامی را از منظر یک بازرگان روایت می‌کند و همراه با تصاویر، اسناد و مدارک تاریخی به چاپ رسیده است. شمامی در جای‌جای کتاب به اثری دیگر با عنوان خاطرات یک بازرگان نیز اشاره می‌کند که در حکم تکمله‌ای بر این اثر اصلی است. درباره این کتاب نقدهایی نیز مطرح شده است؛ از جمله توسط مصطفی نقیب سردشت در کتاب یادها و خاطرها و همچنین توفیق ابراهیمی، شاعر و نویسنده سردشتی مقیم سوئد. با وجود این نقدها، اثر شمامی همچنان منبعی ارزشمند برای شناخت بخشی از تاریخ معاصر سردشت به‌شمار می‌رود. نام و یاد او به‌عنوان تاجری متعهد، شهروندی فعال و نویسنده‌ای محلی در حافظه فرهنگی سردشت باقی خواهد ماند. برای این بزرگوار رحمت الهی و مغفرت ابدی آرزو می‌کنیم.
منابع شمامی، رحمان. سردشت در گذرگاه انقلاب. تهران: خودنشر، ۱۳۸۶. شوکتی، محمدفاضل. سردشتنامه، بخش نویسندگان. مظفری، رشید. «یادداشتی کوتاه درباره رحمان شمامی»، کانال تلگرامی کردستان. منابع اینترنتی پراکنده.
یادآوری دوستانه: دوستان عزیز، لطفاً هنگام بازنشر مطالب یا تصاویر این وبلاگ، منبع را حتماً ذکر بفرمایید. این کار ساده، نشانه‌ای‌ست از احترام به زحمات نویسنده و رعایت اخلاق حرفه‌ای در فضای رسانه‌ای. همین‌طور اگر مطلبی اختصاصی از رسانه‌ای دیگر را بازنشر می‌کنید، لطفاً منبع اصلی را هم بنویسید؛ چون هر مطلبی پشتش تلاش، دقت و نگاه خلاق یک انسان یا گروهی از انسان‌هاست. با رعایت این اصول ساده اما مهم، نه‌تنها به حقوق معنوی دیگران احترام می‌گذاریم، بلکه به گسترش فرهنگ درست در فضای وب هم کمک می‌کنیم. سپاس از همراهی‌تان
زندگینامه و آثار عبدالرحمن عطاری: عبدالرحمن عطاری (متولد ۲ تیر ۱۳۰۵ در بانه – درگذشته در سردشت)، از خدمتگزاران شریف ژاندارمری و شخصیتی متدین، درویش‌مسلک و پیرو طریقت قادریه، در حافظه فرهنگی و تاریخی سردشت جایگاهی شایسته دارد. ایشان پس از سال‌ها خدمت اداری، دوران بازنشستگی خود را به تحقیق و گردآوری آثاری درباره‌ی تاریخ، فرهنگ و ادبیات منطقه‌ی سردشت اختصاص داد. عطاری در سنین کهولت، در حالی که بیش از هشت دهه از عمر او می‌گذشت، توانست سه اثر ارزشمند را به رشته‌ی تحریر درآورد و منتشر سازد: 1) عطاری، عبدالرحمن. یادی از نیکان گذشته. سردشت: چاپ نفیس، ۱۳۸۳. 2) عطاری، عبدالرحمن. کلیات. مهاباد: انتشارات رهرو، ۱۳۸۴. 3) عطاری، عبدالرحمن. گلزار شاعران و دیدار صالحان. مهاباد: انتشارات رهرو، ۱۳۸۶. این سه اثر، با وجود آن‌که نویسنده تحصیلات دانشگاهی و آشنایی عمیق با روش‌های متداول پژوهش نداشت، به‌واسطه‌ی عشق و دلبستگی به زادبوم و فرهنگ بومی، امروز به‌عنوان منابعی مهم برای پژوهشگران حوزه‌ی «سردشت‌پژوهی» و مطالعات ادبیات محلی اهمیت ویژه‌ای یافته‌اند. تاریخ دقیق درگذشت وی در دست نیست، اما مدفن او در آرامستان گرده‌سور سردشت، یکی از قدیمی‌ترین گورستان‌های این شهر، قرار دارد. شخصیت معنوی عطاری، توأم با روحیه‌ای متواضع و درویشانه، و نیز همت او در گردآوری و مکتوب‌سازی تاریخ و فرهنگ محلی، وی را به الگویی درخور ستایش بدل ساخته است. نام و یاد او نه‌تنها در آثارش بلکه در حافظه‌ی فرهنگی مردمان سردشت زنده خواهد ماند. ________________________________________
منابع و مآخذ 1.محمدفاضل شوکتی، سردشتنامه، بخش نویسندگان. 2.عبدالرحمن عطاری، یادی از نیکان گذشته (سردشت: چاپ نفیس، ۱۳۸۳). 3.عبدالرحمن عطاری، کلیات (مهاباد: انتشارات رهرو، ۱۳۸۴). 4.عبدالرحمن عطاری، گلزار شاعران و دیدار صالحان (مهاباد: انتشارات رهرو، ۱۳۸۶). 5.فریدون حکیم‌زاده، گفت‌وگو با نویسنده، ۷ شهریور ۱۴۰۴.
یادآوری دوستانه: دوستان عزیز، لطفاً هنگام بازنشر مطالب یا تصاویر این وبلاگ، منبع را حتماً ذکر بفرمایید. این کار ساده، نشانه‌ای‌ست از احترام به زحمات نویسنده و رعایت اخلاق حرفه‌ای در فضای رسانه‌ای. همین‌طور اگر مطلبی اختصاصی از رسانه‌ای دیگر را بازنشر می‌کنید، لطفاً منبع اصلی را هم بنویسید؛ چون هر مطلبی پشتش تلاش، دقت و نگاه خلاق یک انسان یا گروهی از انسان‌هاست. با رعایت این اصول ساده اما مهم، نه‌تنها به حقوق معنوی دیگران احترام می‌گذاریم، بلکه به گسترش فرهنگ درست در فضای وب هم کمک می‌کنیم. سپاس از همراهی‌تان
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید